ستاره امشب
کسي نديده
مگر ستاره کجا رميده
مه آرميده
رنگش پريده
ابر سياه رو به‌‌ سر کشيده

چشماي ابر سيه پر آبه
مي‌خواد بباره
دلش خرابه
کو يک ستاره در آسمونم
بختم سياهه خودم مي‌دونم
بنال اي ني بنال امشب
به آواي جدایي
بگو با يار بي‌مهرم
که دور از ما چرایي
رويم اي دل به دنيایي که رنگ غم نديده
به دنيایي که رنگ حسرت و ماتم نديده
رويم اي دل به دنيایي که رنگ غم نديده به دنيایي که رنگ حسرت و ماتم نديده
بنال اي ني بنال امشب به آواي جدایي
بگو با يار بي‌مهرم که دور از ما چرایي
رويم اي دل به دنيایي که رنگ غم نديده
به دنيایي که رنگ حسرت و ماتم نديده
رويم اي دل به دنيایي که رنگ غم نديده به دنيایي که رنگ حسرت و ماتم نديده

این را بدانِ هر چند با مشکلات دست و پنجه نرم بکنی

هرچه بخواهی به خود بقبولانی که اینجا خانهً من هست و من همرنگ این جماعت هستم

دست اخر خود را تنها و دربدر در پیچ و خم خیابانهای غربت خواهی یافت

ان وقت به نیاز همبستگی پی خواهی برد. یک همبستکی ملی میهنی که حاکمان دین صفت ان را غیر ممکن کردنند.