The 40th day of Neda´s martyr
I brought the pictures of my brothers Hanif and Siyavosh and the empathy of the crowd made them raise their pictures and honour them with me.
یکشنبه، آبان ۰۳، ۱۳۸۸
شنبه، مهر ۱۱، ۱۳۸۸
چهارشنبه، مهر ۰۱، ۱۳۸۸
دوشنبه، شهریور ۳۰، ۱۳۸۸
شنبه، شهریور ۲۸، ۱۳۸۸
متن اعلامیه جهانی حقوق بشر
متن اعلامیه جهانی حقوق بشر
ماده 1 تمامی انسان‌ها با منزلت و حقوقی يکسان به دنيا می‌آيند. همگی از موهبت عقل و وجدان برخوردارند و همگان بايد نسبت به ي‌کديگر چونان برادر رفتار کنند.
ماده 2 هرکس بدون هيچگونه تمايزی ازحيث نژاد، رنگ، جنسيت، زبان، مذهب، باور سياسی يا هر باور ديگری، خاستگاه ملی يا اجتماعي، دارايی و ولادت يا هر موقعيت ديگری از حقوق و آزادی هايی که در اين اعلاميه برشمرده شده است برخوردار است. بعلاوه هيچگونه تمايزی نبايد بر پايهٔ موقعيت سياسي، قضايی يا بين المللی کشور يا سرزمينی که شخص بدان تعلق دارد قايل شد، خواه مستقل باشد، خواه تحت قيمومت کشوری ديگر باشد، خواه غيرخود مختار باشد و يا از حيث تماميت ملی تحت هرگونه محدوديتی باشد.
ادامه متن اعلامیه جهانی حقوق بشر
ماده 1 تمامی انسان‌ها با منزلت و حقوقی يکسان به دنيا می‌آيند. همگی از موهبت عقل و وجدان برخوردارند و همگان بايد نسبت به ي‌کديگر چونان برادر رفتار کنند.
ماده 2 هرکس بدون هيچگونه تمايزی ازحيث نژاد، رنگ، جنسيت، زبان، مذهب، باور سياسی يا هر باور ديگری، خاستگاه ملی يا اجتماعي، دارايی و ولادت يا هر موقعيت ديگری از حقوق و آزادی هايی که در اين اعلاميه برشمرده شده است برخوردار است. بعلاوه هيچگونه تمايزی نبايد بر پايهٔ موقعيت سياسي، قضايی يا بين المللی کشور يا سرزمينی که شخص بدان تعلق دارد قايل شد، خواه مستقل باشد، خواه تحت قيمومت کشوری ديگر باشد، خواه غيرخود مختار باشد و يا از حيث تماميت ملی تحت هرگونه محدوديتی باشد.
ادامه متن اعلامیه جهانی حقوق بشر
منشور حقوق بشر کورش بزرگ 539 سال قبل از میلاد مسیح
منشور کورش هخامنشی
منم كوروش، شاه جهان، شاه بزرگ، شاه دادگر، شاه بابل، شاه سومر و اكد، شاه چهارگوشهی جهان. پسر كمبوجيه، شاه بزرگ ... نوه كورش، شاه بزرگ ... نبيره چيش پيش ، شاه بزرگ . . .
آنگاه كه بدون جنگ و پيكار وارد بابل شدم، همه مردم گامهای مرا با شادمانی پذيرفتند. در بارگاه پادشاهان بابل بر تخت شهرياری نشستم، مردوك خدای بزرگ دلهای پاك مردم بابل را متوجه من كرد... زيرا من او را ارجمند و گرامی داشتم.
ادامه منشور کورش هخامنشی
آنگاه كه بدون جنگ و پيكار وارد بابل شدم، همه مردم گامهای مرا با شادمانی پذيرفتند. در بارگاه پادشاهان بابل بر تخت شهرياری نشستم، مردوك خدای بزرگ دلهای پاك مردم بابل را متوجه من كرد... زيرا من او را ارجمند و گرامی داشتم.
ادامه منشور کورش هخامنشی
یکشنبه، مرداد ۱۸، ۱۳۸۸
یکشنبه، مرداد ۱۱، ۱۳۸۸
فردوسی چنین گفت
به یزدان اگر ما خـرد داشتیم!!!کجا این سر انجام بد داشتیم ؟؟
در این خاک زرخیز ایـــــــــــران زمین
نبودند جز مردمـــــــــــــــی پاک دین
همه دینــــــــــشان مردی و داد بود
وز آن کشـــــــــــــــور آزاد و آباد بود
چو مهر و وفا بود خود کیشـــــشان
گنه بود آزار کس پیشـــــــــــــشان
همه بنده ناب یــــــــــــزدان پــــــاک
همه دل پر از مهر این آب و خـــــاک
پــــــــدر در پـــــــدر آریـــــــــایی نژاد
ز پشت فریدون نیکـــــــــــــــــــو نهاد
بزرگی به مردی و فرهنـــــــــــگ بود
گـــدایی در این بوم و بر ننــــــگ بود
کـــجا رفت آن دانـــــش و هـوش ما
که شد مهر میهن فرامـــــــــوش ما
که انداخت آتش در این بوستـــــــان
کز آن سوخت جان و دل دوستـــــان
چه کردیم کین گونه گشتیـــم خوار؟
خرد را فکنــــــــــــــدیم این سان زکار
نبود این چنین کشــــــــــــور و دین ما
کجــــــــا رفــــــت آییـــــن دیرین مـا؟
به یزدان که این کشــــــــــور آباد بود
همـــــــه جــــــــای مـــردان آزاد بود
در این کشــــــــور آزادگی ارز داشت
کشــــــــاورز خود خانه و مرز داشت
گرانمــــــــــــــایه بود آنکه بودی دبـیر
گرامی بد آنکس که بـــــــــــودی دلیر
نه دشـمن در این بوم و بر لانه داشت
نه بیگانه جایی در این خانــه داشــت
از آنروز دشـمن بمــــــــا چــیره گشت
که ما را روان و خرد تیـــــره گشـــــت
از آنروز این خـــــــانه ویـــــــــرانه شد
که نان آورش مــــــــرد بیــــــگانه شد
چو ناکــــــس به ده کدخـــــــدایی کند
کشـــــــــــــــاورز بـــاید گــــــدایی کند
به یــــــــــــزدان که گر ما خرد داشتیم
کجـــــــا این سر انجــــــام بد داشتیم؟
بســـــــــــــوزد در آتش گرت جان و تن
به از زنـــــــدگی کــــردن و زیســـــــتن
اگر مایه زنــــــدگی بنــــــــــدگی است
دو صــــد بار مردن به از زنـــدگی است
بیــــــا تا بکوشیــم و جـــــــــــنگ آوریم
برون ســــــــر از این بار ننــــــــگ آوریم
جمعه، مرداد ۰۹، ۱۳۸۸
Hanif joon
Hanife azizam…
2 rouz az shahadatet tavasote nirohaye mozdore regime jenayatkare
Migozarad ama to lahze be lahze dar zehnam hasti va be man angize midi
Hanif man betazegi daram arzeshe shahadatet ra fahm mikonam. Albate bahaye sangini dadi ama ba shahadatet yek melate bozorgi ra be ham peivand dadi.
Man shahed hastam ke chetor mardom dar inja ba shahadatet tekan khordand va aksat ra be dast gereftand va ba moghavemate meliye mardom hamgam shodand.
Didi Hanif che kare azimi kardi? Hameye gosheye jahan esme to bar labhaye Iraniyane azadikhah faryad mizanad va az khaterate to migoyand
Didi Hanif che hemasei afaridi dadash?
Man
To har an che ke yek ensan mitavanad beshavad shodi va be balatarin gholeye saadat va eftekhar residi.
Emami joon to residi, va deine khodat ra baraye azadiye vatan ada kardi.
Vaghean jaye tabrik darad va jaye hasrat. Ino az tahe del migam.
Asode bekhab dadash.
Be omide azadiye Iran va rouzi ke betavanam dar an donya to ra molaghat bekonam mesle rouzhaye ghadim.
Dadashet
Amir Yaghmai
Hanif=Ché
Hanif your name have been written in the history as one of the greatest freedomfighters of Iran.
you have achieved something that I have not.I am proud of you brother and I am glad that you found peace.
hope to visit you soon in the other place
your brother
Amir Yaghmai
شعری برای حنیف امامی
گل سرخ در پایان زمستان
پیش از بهار حنیف
در آخرین روزهای زمستان
لاله هائی از زیر برف و یخ سر بیرون می آورند
و صدا می زنند
آهای بهار دارد می آید
یخها و تاریکی ها هجوم می آورند
و نخستین لاله ها را پر پر می کنند
ولی در پی این لاله ها
دریای لاله ها از زیر برفها بیرون می ایند
یخها آب میشوند
و بهار میرسد
با خون گرم لاله های شهید
حنیف!
تو ان لاله پایان زمستان بودی
لاله ای جوان و آتشین
که در پایان زمستان فریاد زدی
بهار دارد می اید
بهار دارد می آید
سربازان سیاهدل زمستان
ترا کشتند
ولی از بدن یخزده ات هزار لاله روئید
لاله های سرخی که در ایران در خیابانها
پیام ترا فریاد می زنند
زمستان دارد میرود
لاله ها همه جا می رویند
یخها همه جا آب میشوند
مردم به سوی ازادی میروند
به سوی خورشید
به سوی دانائی
و تو همیشه در جلوی آنها هستی
زنده و بیدار
چون نداو ترانه و سهراب
چون سیاوش که پس از تو شهید شد
و چون میلیونها جوانی که برخاسته اند
بخاطر آزادی و زندگی
و تو زنده هستی حنیف
در آزادی و زندگی
30/7/2009
یکشنبه، مرداد ۰۴، ۱۳۸۸
آدمها
آدمها ميروند و می آيند. با هدف... بی هدف...سرگردان و حيران¡ از این سو به ان سو... با چشمهای جستجوگر... انگاری به دنبال گمشده ای ميگردند گمشده ای که خود نميتواند آن را تشبيه بکنند.
بعضی ها دست معشوقه خود را حین عبور ميفشارند... عده ای بخاطز عشق و ديگران از ترس از دست دادن آن عشق...و بعضی ها هم بدنبال دستی ميگردند که ان را بفشارند
امير يغما يی
حين نگاه کردن به عابرين مرکز شهر استکهلم در محل تحصن
امير يغما يی
حين نگاه کردن به عابرين مرکز شهر استکهلم در محل تحصن
چهارشنبه، تیر ۳۱، ۱۳۸۸
Hunger strike in Stockholm!
Together with people in New York, Berlin, Paris and other cities, we are starting a hungerstrike to support the protesters in Iran.
At the beginning there were twenty people participating and the number is increasing.
We are located in Sergel street in Stockholm.
شروع دوباره اعتصاب غذا در مرکز شهر استکهلم از امروز صبح 22 جولای در همایت از جنبش مردمی ایران و همایت از متحصنین در نیویورک، برلین، پاریس و دیگر کشورها آغاز گردیده. قابل ذکر است که تعداد متحصنین در شروع بیست نفر و همچنان در حال افزایش است. رسانه شمایید
سه‌شنبه، تیر ۳۰، ۱۳۸۸
Min väg
Jag går runt och frågar folk om deras liv…
Jag går runt och frågar de ”ovanliga” människorna om deras liv…
Vad de känner vad de tänker och vad deras livsåskådning är…
För att med denna grund kunna välja min väg..igen..även om jag inte exakt vet hur den går…
Jag har gått runt och pratat med folk, de mest drabbade, utstöta, ovanliga, de som folk kanske inte ens bryr sig om att fråga någonting om, för det kanske får de att känna skuldkänslor för att de utnyttjar de, eller för att det får de att tänka på saker som inte är själviskt vilket i detta samhälle nästan är en självklarhet för varje individ.
Jag har frågat prostituerade från Paris till Thailand om hur de känner sig, varför de gör det de gör, och vad de önskar sig mest här i livet, det har fått min själ att flamma upp.
Anledningen till att jag frågar? i grund ligger nog mitt eget beslut som jag vill förstärka.
Men innan jag gör det måste jag vara säker på livets alla sidor, olika människors syn på livet, och om mitt beslut verkligen är värt att ta.
Första gången jag tog mitt beslut hade jag aldrig forskat om detta. Jag var för ung och oerfaren, det enda jag gjorde var att ”anta” att det som jag tänkte var rätt om livet och människors syn på den.
Men nu kan jag själv få bevis för om det är värt att vara som de, nu får jag veta om de verkligen känner sig inlåsta i en ond cirkel där de inte kan hitta ut. Eller om det verkligen finns de som är nöjda och njuter av detta ”liv” och har en livsåskådning som tillfredställer de frågor som de har om ” livets mening”. Men än så länge har jag inte fått något bevis för detta.
Jag saknar dig…
Jag saknar månen, och den fulla stjärnhimlen som gud brukade dra över mitt huvud som ett lakan av glimmer, så fullt av stjärnor så att jag blev bländad när jag lyfte huvudet mot skyn…
Jag saknar dig, ditt kalla järn i vintermörkret mot mina frusna spruckna händer som hade slitits ut av all bensin och olja som jag har hanterats med, för att hålla dig ren.
Sist då jag såg dig var då jag tillsammans med andra ombads att lämna dig i den lastbil där jag la dig på alla andra motstycken som låg på högar, en hög av järn som hade förlorat sina ägare och som skrek av ångest medan soldaten i kamouflage tittade på.
Jag vet att jag inte alltid har varit god mot dig, ibland låtit damm sitta på dig och t.o.m. sett dig rosta, du kanske inte saknar mig för det, men du ska veta att jag tänker på dig jag undrar om du fortfarande ligger i samma mörka rum eller om du har fått en annan ägare som har fått ett jobb som soldat av ”befrielsearmén” med de 50 stjärnorna på sin flagga.
Jag saknar den varma brasan som gav min själ nytt liv när den värmde mig i mitten av natten medan jag hörde hundarna yla i öknen längre bort.
Mina ögon som jag knappt kunde hålla öppen, och då min största önskan var en riktig sömn efter flera år av arbete och sömnbrist.
Jag saknar de hundar jag brukade mata med kex som jag hade fått för min vaktpost, hur ni verkligen uppskattade det och hur ni blev ”mina bästa vänner”, för ni var vilda hundar, ni vet nog inte ens att folk brukar ta hand om er i en annan del av världen och att få mat av bästa kvalité är en daglig självklarhet för dem.
Jag går runt och frågar folk…inte för att vilja skriva ett artikel, en poesi, eller av nyfikenhet
Jag frågar folk för att ta reda på sanningen om denna värld och kunna ”välja vägen”
”min väg”
شنبه، تیر ۲۰، ۱۳۸۸
نه ! «ندا» نمرده است
نه! هزار بارنه!
صد هزار بار نه!
ندا نمرده است
گرچه چنگ و ریش شیخک پلید، این یزید پست و پیر
این شریر روزگارما بخون او خضاب شد
گرچه در میان ابرهای سرخفام و سربگون مرگ
ناگهان نهان،تکه ای ز آفتاب شد
آتشی که در رگان پاک او زبانه میکشید
کی فسرده است! کی فسرده است
نه! هزار بار نه! ندا نمرده است
جویبار خون پاک او
در میان موجهای خشم ملت بزرگ ما
گرم و داغ و آتشین و خشمگین چو رود میشود
نام او چو آخرین کلامش از دهان خونچکان و قلب خونفشان او
بر لبان و درترنم و خروش قلبها
در تمام شهرها،در تمام کوچه ها در تمام پشت بامها
در خروش از پی خروش در قیام ملت از پی قیام
رعد میشود،آذرخش می شود ، سرود می شود
آتشی که از رگان او بخاک ریخت
عاقبت میان دستهای مردمان
رو به سوی کاخهای ظلم شیخکان
شعله زارهای سرب داغ پر زدود میشود
نه! هزار بارنه!
صد هزار بار نه!
ندا نمرده است
رود میشود ندا سرود میشود ندا
شعله زارهای خشم پرزدود می شود ندا
عاقبت پس از رهی که دیر و دور نیست
انقلاب و آفتاب می شود ندا
بیست و سوم زوئن دو هزار و نه
اسماعیل وفا یغمائی
سه‌شنبه، تیر ۰۹، ۱۳۸۸
من همون ایرانم
منو از یاد بردین، من همون ایرانم
وقتی رفتین گریه کردم توی اون فصل ٰغم آلود
گفتین اما بر میگردین، همه دلخوشیم همین بود
گفتین و منم نشستم، منتظر با چشم بیدار
بچه های نازنینم پس چی شد وعده دیدار
پس چی شد وعده دیدار
شب ها که یاد گذشته پر میشه توی وجودم
دوباره یادم میوفته که من اون روز ها چی بودم
خالی از حس حقارت
سرفراز بودم و سالار
بچه های نازنینم پس چی شد وعده دیدار
منو از یاد نبرین، میدونم ویرانم
ضجه هامو میشنوین
من همون ایرانم، من همون ایرانم
خسته از بوسه شلاق، چیزی از تنم نمونده
یه قفس شبیه گربه هیکل منو پوشونده
از همون روزی که رفتین، من یه روز خوش ندیدم
بچه ها با من نبودین تا ببینین چی کشیدم
تا ببینین چی کشیدم
منو از یاد نبرین، میدونم ویرانم
ضجه هامو میشنوین
من همون ایرانم، من همون ایرانم
هنوز از خودم میپرسم که چی شد اون همه همت
نکنه که خو گرفتین به پناه جوئی و غربت
هنوزم بیدار نشستم، نکنه که بر نگردین
بچه های نازنینم منو از یاد که نبردین
منو از یاد که نبردین
منو از یاد نبرین، میدونم ویرانم
ضجه هامو میشنوین
من همون ایرانم، من همون ایرانم
منو از یاد نبرین، میدونم ویرانم
منو از یاد بردین، من همون ایرانم
وقتی رفتین گریه کردم توی اون فصل ٰغم آلود
گفتین اما بر میگردین، همه دلخوشیم همین بود
گفتین و منم نشستم، منتظر با چشم بیدار
بچه های نازنینم پس چی شد وعده دیدار
پس چی شد وعده دیدار
شب ها که یاد گذشته پر میشه توی وجودم
دوباره یادم میوفته که من اون روز ها چی بودم
خالی از حس حقارت
سرفراز بودم و سالار
بچه های نازنینم پس چی شد وعده دیدار
منو از یاد نبرین، میدونم ویرانم
ضجه هامو میشنوین
من همون ایرانم، من همون ایرانم
خسته از بوسه شلاق، چیزی از تنم نمونده
یه قفس شبیه گربه هیکل منو پوشونده
از همون روزی که رفتین، من یه روز خوش ندیدم
بچه ها با من نبودین تا ببینین چی کشیدم
تا ببینین چی کشیدم
منو از یاد نبرین، میدونم ویرانم
ضجه هامو میشنوین
من همون ایرانم، من همون ایرانم
هنوز از خودم میپرسم که چی شد اون همه همت
نکنه که خو گرفتین به پناه جوئی و غربت
هنوزم بیدار نشستم، نکنه که بر نگردین
بچه های نازنینم منو از یاد که نبردین
منو از یاد که نبردین
منو از یاد نبرین، میدونم ویرانم
ضجه هامو میشنوین
من همون ایرانم، من همون ایرانم
منو از یاد نبرین، میدونم ویرانم
ضجه هامو میشنوین
من همون ایرانم، من همون ایرانم
من همون ایرانم
وقتی رفتین گریه کردم توی اون فصل ٰغم آلود
گفتین اما بر میگردین، همه دلخوشیم همین بود
گفتین و منم نشستم، منتظر با چشم بیدار
بچه های نازنینم پس چی شد وعده دیدار
پس چی شد وعده دیدار
شب ها که یاد گذشته پر میشه توی وجودم
دوباره یادم میوفته که من اون روز ها چی بودم
خالی از حس حقارت
سرفراز بودم و سالار
بچه های نازنینم پس چی شد وعده دیدار
منو از یاد نبرین، میدونم ویرانم
ضجه هامو میشنوین
من همون ایرانم، من همون ایرانم
خسته از بوسه شلاق، چیزی از تنم نمونده
یه قفس شبیه گربه هیکل منو پوشونده
از همون روزی که رفتین، من یه روز خوش ندیدم
بچه ها با من نبودین تا ببینین چی کشیدم
تا ببینین چی کشیدم
منو از یاد نبرین، میدونم ویرانم
ضجه هامو میشنوین
من همون ایرانم، من همون ایرانم
هنوز از خودم میپرسم که چی شد اون همه همت
نکنه که خو گرفتین به پناه جوئی و غربت
هنوزم بیدار نشستم، نکنه که بر نگردین
بچه های نازنینم منو از یاد که نبردین
منو از یاد که نبردین
منو از یاد نبرین، میدونم ویرانم
ضجه هامو میشنوین
من همون ایرانم، من همون ایرانم
منو از یاد نبرین، میدونم ویرانم
منو از یاد بردین، من همون ایرانم
وقتی رفتین گریه کردم توی اون فصل ٰغم آلود
گفتین اما بر میگردین، همه دلخوشیم همین بود
گفتین و منم نشستم، منتظر با چشم بیدار
بچه های نازنینم پس چی شد وعده دیدار
پس چی شد وعده دیدار
شب ها که یاد گذشته پر میشه توی وجودم
دوباره یادم میوفته که من اون روز ها چی بودم
خالی از حس حقارت
سرفراز بودم و سالار
بچه های نازنینم پس چی شد وعده دیدار
منو از یاد نبرین، میدونم ویرانم
ضجه هامو میشنوین
من همون ایرانم، من همون ایرانم
خسته از بوسه شلاق، چیزی از تنم نمونده
یه قفس شبیه گربه هیکل منو پوشونده
از همون روزی که رفتین، من یه روز خوش ندیدم
بچه ها با من نبودین تا ببینین چی کشیدم
تا ببینین چی کشیدم
منو از یاد نبرین، میدونم ویرانم
ضجه هامو میشنوین
من همون ایرانم، من همون ایرانم
هنوز از خودم میپرسم که چی شد اون همه همت
نکنه که خو گرفتین به پناه جوئی و غربت
هنوزم بیدار نشستم، نکنه که بر نگردین
بچه های نازنینم منو از یاد که نبردین
منو از یاد که نبردین
منو از یاد نبرین، میدونم ویرانم
ضجه هامو میشنوین
من همون ایرانم، من همون ایرانم
منو از یاد نبرین، میدونم ویرانم
ضجه هامو میشنوین
من همون ایرانم، من همون ایرانم
من همون ایرانم
GOOGOOSH
یکشنبه، تیر ۰۷، ۱۳۸۸
Yesterday I found my lost brother
Hanif Noorbakhsh
Yesterday I found my lost brother…
A brother who is a member of our huge “bache mojahed” family.
We never had the love from our mothers nor a safe and happy chilidhood.
But we always had eachother, and supported eachother like a real family.
We are not ordinary friends, friends who get to know each other in school. That relationship is very fragile. Our common past and family background is so unique that it have cemented us to each other like concrete.
But you are one of the more unique ones in the family. Since I came back 3,5 years ago I have been looking for you without any results. Finally you found me.
We were together in the army when we were so young and energetic. We had the same character and we were always ourselves and never accepted force.
I am so happy
Your brother and friend 4 ever
Amir
شنبه، تیر ۰۶، ۱۳۸۸
پنجشنبه، تیر ۰۴، ۱۳۸۸
یکشنبه، خرداد ۳۱، ۱۳۸۸
شنبه، خرداد ۳۰، ۱۳۸۸
Iran protests June 20th
At least 19 people died after clashes erupted Saturday in Tehran as Iran's security police used tear gas and clubs to beat back demonstrators. Unconfirmed reports put the death toll as high as 150. Videos posted on social networking Web sites appeared to show demonstrators who had been shot.
Source: CNN
Intervju med Expressen
http://www.expressen.tv/nyheter/1.1613447/iranier-i-demonstration-pa-sergels-torg-det-ar-det-minsta-vi-kan-gora
People of Iran will write their destiny today
The Iranian people have shown that they do not obey ” the supreme leader” and despite the serious threat given by him they are planning to pour into the streets starting 16:00 local time.
Heard from the BBC correspondent in
And political analysts say that even if Moussavi calls off the protests the people will be present in the streets chanting for their freedom.
The people of
LONG LIVE
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)
بهاران
بهار و نوروز در راهست. مبارک باد
