خانم مرضیه همیشه زنده استروز چهارم ماه اوت سال دو هزار و شش من برای آخرین بار هنرمند بزرگ خانم مرضیه را دیدم. او که هنرمندی بزرگ بود را از چند سال قبل میشناختم.از سال 1997 و چندین بار او را در فرانسه و سوئد و جاهای دیگر دیدم.با تمام بزرگی اش و این که یک هنرمند خیلی بزرگی بود و هست خیلی مهربان و انسان بود . مثل یک مادر و یک دوست. یک دوست خیلی ارزشمند که روحی بسیار بزرگ داشت.حالا او به ابدیت رفته است ولی همیشه زنده است. صدای او و هنر او هیچوقت نمیمیرد و روح بزرگ او در یک زندگی دیگر که ماها نمیدانیم چی هست با شادی ادامه میدهد.من هیچوقت خانم مرضیه را فراموش نمیکنم و همیشه در روح و قلب خودم او را حفظ میکنم.روح این زن بزرگ با لبخندی مهربان مردم وایران را نگاه میکند و صدایش همیشه به ما کمک میکند. روح بزرگ و پاک و مهربانش شاد باد. 
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر